ဒီတပတ္ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေရးရာ ေဆြးေႏြးခန္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ
ေနျပည္ေတာ္ကိုေရာက္ေနစဥ္ ဗီြအုိေအျမန္မာသတင္းဌာနမွဴး ဦးသန္းလြင္ထြန္း က
အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း
ကို ေတြ႔ဆံုၿပီး သူျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးခရီး၊ လက္ရွိ
ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ဘဝ ႏွင့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနမ်ားကို
ေဆြးေႏြးေမးျမန္းထားပါတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ႏိုင္ငံေရးတက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ၊ HIV/AIDS ေဝဒနာရွင္ေတြကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးသူ၊ အဲဒီကေနတဆင့္ ရန္ကုန္တုိင္း မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔ၿမိဳ ႔နယ္ ကိုယ္စားျပဳ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ကို ၾသဂုတ္လအေစာပိုင္းက ေနျပည္ေတာ္မွာ ဗီြအိုေအ က သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။ သူျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ခရီးစဥ္ကို ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း က အခုလို ရွင္းျပပါတယ္။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ တခုနဲ႔တခုကေတာ့ မတူဘူးေပါ့။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အသက္အရြယ္အရလည္း ကြာသြားတယ္လို႔ ျမင္တယ္။ ပထမဦးဆံုးကေတာ့ activist ေပါ့။ Activist လုပ္တုန္းကေတာ့ လႈပ္ရွားတုန္းကေတာ့ က်မတို႔က ၈၈ အေရးေတာ္ပံုကာလမွာ မီွခဲ့ရတာ။ အဲဒီအခ်ိန္တည္းက ပါလာခဲ့ၿပီးေတာ့ က်မတို႔ ၉၀ ခုနွစ္အထိ NLD က ပါတီေထာင္လိုက္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ပါတီဝင္လိုက္တယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပတ္သက္လို႔ေတာ့ part time ေလာက္ပဲ။ ကိုယ့္ရဲ ႔ ေပးႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ေလး။ ကိုယ္က အိမ္ကစီးပြားေရးတဖတ္ရွိေတာ့ ကိုယ္ေပးႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ေလးေပးၿပီး လုပ္ေနရင္းနဲ႔ လူငယ္အေနနဲ႔ ရံုးရဲ ႔ လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ဝင္လႈပ္ရွားတယ္။ ေဆးေပးတဲ့ကိစၥ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကေလးေတြကူညီေပးတဲ့ကိစၥ။ Library ကိစၥေတြ။ အဲဒီလို လူငယ္ကိစၥေတြ အၿမဲတမ္းလုပ္ေနရင္းနဲ႔ ၉၉ အန္တီ မႏၱေလးခရီးစဥ္မွာ လိုက္ပို႔ရင္းနဲ႔ က်မတို႔ အင္းစိန္ေထာင္ကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ (၄) လေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေနခဲ့ရတဲ့အခါမွာေတာ့ က်မထင္တယ္ အဲဒီမွာ ပိုၿပီးေတာ့ ဒီႏိုင္ငံေရးကို လံုးဝေဇာက္ခ်လုပ္ျဖစ္ဖို႔ကို အဲဒီကစၿပီး ေျခလွမ္းတာလို႔ ျမင္လိုက္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ အမွန္တကယ္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေထာင္ထဲေရာက္ခဲ့တဲ့အခါၾကေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တဲ့သူေတြအေပၚ၊ ဘယ္ေလာက္အထိ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ ရုန္းကန္ရသလဲဆိုတာကို နားလည္းသြားတဲ့အခါၾကေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္မွာ ေလးလေက်ာ္ေလာက္ ေနၿပီးတဲ့အခါၾကေတာ့ ေျပာရရင္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီးေတာ့ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ထိေပါ့ ႏိုင္ငံေရး field ထဲ ဆက္ပါခဲ့တာ။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဒီေတာ့ HIV/AIDS ေရာဂါေဝဒနာရွင္ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့ လုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုစတင္လုိက္တာလဲ။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ အဲဒါကလည္း NLD က လူငယ္အဖြဲ႔ေတြကို အဲဒီတုန္းက လူငယ္ေရးရာတာဝန္ခံ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က က်မတုိ႔ကို လူငယ္ေရးရာဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေတြကို စဥ္ဆက္မပ်က္လုပ္တယ္။ ဥပမာ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းေတြ၊ ေနာက္တခါ ႏိုင္ငံတကာကလာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုပြဲေတြ။ ပညာရွင္ေတြေခၚၿပီး ေဟာေျပာပြဲေတြလုပ္တယ္။ အဲဒါကေတာ့ က်မ HIV/AIDS ကိစၥကေတာ့ က်မတုိ႔ရဲ ႔ လူငယ္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးရဲ ႔က႑တခုေပါ့။ က်မတို႔ လူငယ္ ၁၉ ဦး သင္တန္းသြားတက္ခဲ့တယ္။ အဲဒါက UNDP မွာပါ။ သင္တန္းကို က်မတို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္ခက္ခဲခဲ တက္ခဲ့ရတာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သင္တန္းေပးဖို႔ မေျပာနဲ႔ UNDP ရံုးသြားတာေတာင္ လူမသိသူမသိ၊ ဘယ္သူမွမေျပာဘဲနဲ႔ ခိုေၾကာင္ခိုဝွက္ သြားၿပီး သင္ခဲ့ရတဲ့ပံုစံမ်ဳိး။ အဲဒီမွာ ၇ ရက္ သင္တန္းတက္ခဲ့ရတယ္။ တက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ဒီကိစၥကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိခဲ့ရတယ္။ အမွန္တိုင္းေျပာရင္ ဒီသင္တန္းမတက္ခင္ က်မတို႔ကိုယ္တိုင္ HIV ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး။ အဓိကေတာ့ HIV ကို ကာကြယ္တဲ့ Condom လိုဟာမ်ဳိးေတြ က်မတို႔ ျမင္လည္းတခါမွ မျမင္ဖူးဘူး။ ၾကားတယ္ဆိုတာေတာင္ သိုးသိုးသန္႔သန္႔ ၾကားေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီကိစၥကို သင္တန္းတက္လိုက္တဲ့အခါမွာ ဒီကိစၥ ဘယ္ေလာက္အထိ အေရးႀကီးေနတယ္ဆိုတာကို အသိရွိလို္က္တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔ သင္တန္းတက္တာကေတာ့ ေျပာရရင္ေတာ့ ပညာေပးေရးအပိုင္းပဲ။ ပညာေပးေရးအပိုင္းကို တက္ခြင့္ရလိုက္တယ္။ က်မတို႔ ပညာေပးဖို႔အတြက္ ရံုးမွာစၿပီး လုပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ က်မတို႔ စေတြ႔လာရတာက ေရာဂါေဝဒနာ ခံစားေနရတဲ့သူေတြပဲ။
အဲဒီသူတုိ႔ အကုန္လံုးက NLD ကေတာ့ HIV/AIDS နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ Section ႀကီးကို ဖြင့္လိုက္ၿပီ။ ငါတုိ႔ ဘယ္ေလာက္အထိ အကူအညီရမလဲဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ က်မတို႔ ရြယ္တူေလးေတြ လာၾကတာ။ ရြယ္တူဆိုတာမွ တခ်ဳိ ႔ဆုိရင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေလးေတြ။ တခ်ဳိ ႔ဆိုရင္ အိမ္ေထာင္သည္ေပါ့၊ ခေလးေတြေမြးၿပီး ေဝဒနာရွင္ေတြ လာၾကတယ္။ လာၿပီးဆက္သြယ္တဲ့အခါၾကေတာ့ သူတုိ႔ရဲ ႔ အဲဒီတုန္းက ခံစားေနရတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ တကယ့္ကို မိသားစုထဲမွာလည္း မေျပာရဲဘူး။ ေနာက္ ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ ဘယ္သူမွ မေျပာရဲဘဲနဲ႔ သူတုိ႔တေတြ အရမ္းကို ခံစားေနရတယ္။ က်မတို႔ၾကေတာ့ သူတုိ႔တေတြ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရဲတယ္။ အဲဒီကေနစၿပီး က်မတို႔တေတြ ပညာေရးအပိုင္းကိုလည္း လုပ္ခြင့္မရဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အစိုးရက အမ်ဳိးမ်ဳိးကန္႔သတ္တယ္။ ငါးဦးထက္ မပိုရဆိုတဲ့ ဥပေဒေတြ ျပဌာန္းထားတာေတြရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ပညာေပးတယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပၿပီးေတာ့ လုပ္ခြင့္မေပးတာေတြရွိတယ္။ အဲဒီအခါၾကေတာ့ က်မတုိ႔ကဘာလဲဆိုေတာ့ ဒီကလုပ္ခြင့္မေပးတာလည္းရွိတယ္။ ဒီမွာလည္း ေရာဂါေဝဒနာသည္ေတြ ေတြ႔လာတဲ့အခါမွာ က်မတို႔ အဓိကအေရးႀကီးဆံုးက ဘာလဲဆိုၿပီး စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ၿပီးေတာ့ ပညာေပးေရးကို တြဲၿပီးေတာ့ ေဆးဝါးကုသမႈအပိုင္းမွာေျပာင္းၿပီး လုပ္ခဲ့ရတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဒီေတာ႔ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းတို႔ရဲ႔ HIV ေဝဒနာရွင္ေတြကို ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ေပးတဲ႔ လုပ္ငန္းဟာ အေတာ္ေလးလဲ ထင္ရွားေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါတယ္။ စုစုေပါင္းေဝဒနာရွင္ ဘယ္ႏွစ္ဦးေလာက္ကို ေစာင္႔ေရွာက္ေပးႏုိင္ခဲ႔တယ္လုိ႔ ထင္ပါသလဲ။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ေသာင္းႏွင္႔ခ်ီေနျပီေပါ႔ေနာ္။ ေသာင္းႏွင္႔ခ်ီဆိုတာ ငါးေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ရွိျပီလို႔ ထင္တယ္။ ဒါက်မတို႔ ရဲ႔ ခန္႔မွန္းခ်က္ေပါ႔။ ပထမဦးဆံုးတုန္းကေတာ႔ အဓိက က်မတို႔လုပ္ေပးတာကေတာ႔ ဒီလူနာေတြကို ဘယ္ေနရာမွာေတာ႔ ေဆးကုသလို႔ ရႏိုင္တယ္၊ ဘယ္ေနရာကိုသြားကုရင္ အဆင္ေျပတယ္ဆိုတာ က်မတို႔က တုိင္းႏွင္႔ျပည္နယ္အသီးသီးမွာ ရွိေနတဲ႔ က်မတို႔ေျပာရလို႔ရွိရင္ေတာ႔ NLD အဖြဲ႔ဝင္ေတြက ေနရာတိုင္းမွာရွိေနတယ္။ ဒီတိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္အသီးသီးမွာရွိေတာ့ စိတ္ဝင္စားတဲ့ လူငယ္ေတြႏွင့္ ေပါင္းျပီးက်မတို႔ pamphlet ေတြေဝေပးတယ္။ ဒီ IECD ေပါ႔ က်မတို႔ ျဖန္႔ေပးတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ေဆးဝါးကုသလို႔ရလဲဆိုတာ က်မတို႔က Information ေပးတယ္ေပါ႔ေနာ္။ က်မတို႔ဆီေရာက္တဲ႔ လူနာကေတာ႔ ဒီအစကေန 2002 ကေနစျပီး ဒီေန႔အခ်ိန္ထိဆိုရင္ေတာ႔ ငါးေသာင္းေက်ာ္နီးနီးေလာက္ ရွိပါျပီ။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဲဒီ ရက္ပိုင္းေတြ အဲဒီႏွစ္ပိုင္းေတြတုန္းကဆိုလို႔ရွိရင္ ေဝဒနာရွင္ေတြကိုထားတဲ႔ ေနရာကို ေျပာင္းေရႊ႔ခုိင္းတာတို႔ ဘာတို႔ အဲလိုအခက္အခဲေတြ ၾကားခဲ႔ရပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း ဒီေဝဒနာရွင္ေတြကို ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္တဲ႔ ေနရာမွာ ေနရာအခက္အခဲ ေနရာထိုင္ခင္းေပါ႔ေနာ္ အဆင္ေျပရဲ ႔လား။ ရန္ပံုေငြေကာ လုံေလာက္မႈရွိရဲ ႔လား။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ တကယ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ လူနာအေယာက္ အခုလက္ရွိဆိုလို႔ရွိရင္ က်မတို႔ ၂၀၁၀ ထိေပါ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ျပန္လည္း လြတ္ေျမာက္လာတဲ႔ေန့မွာပဲ လူနာေတြကိုလာျပီးေတာ႔ အားေပးတယ္၊ ေတြ႔ဆံုတယ္ေပါ႔ေနာ္။အဲေနာက္ပိုင္းေတြ က်မတို႔ ေထာက္ပ့ံေနရတုန္းပဲ။ လူနာေတြ။ အဲခ်ိန္တုန္းက က်မတို႔ လူနာေယာက္ ၈၀ ေလာက္ကို က်မတို႔ဒီမွာ တာဝန္ယူေပးႏိုင္တယ္။ ေနဖို႔ထိုင္ဖို႔ စီစဥ္ေပးႏိုင္တယ္ေပါ႔ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ အဲေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္မွာၾကေတာ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ ျပန္တဲ႔အခါၾကေတာ႔ ဒီအာဏာပိုင္းေတြက ေမာင္းထုတ္တာေတြ၊ ေနာက္ကမာၻကေကာ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာရွိတဲ႔ လူေတြကပါ စိတ္ဝင္းစားလာ သိၾကလာတဲ႔ အခါၾကေတာ႔။ အဲလိုပဲ တျခားလူေတြ သိလာသလိုပဲ တိုင္းႏွင္႔ျပည္နယ္အသီးသီးမွာရွိေနတဲ႔ လူနာေတြကလည္း ပိုသိလာတယ္။ သိလာတဲ႔အခါ အဲဒီအခ်ိန္ကေနစျပီးေတာ႔ လာတာ ဒီေန့အခ်ိန္ထိ ၂၀၁၀ မွာဆို ၈၀ ေလာက္၊ ၂၀၁၁ မွာဆို က်မတို႔ အေယာက္ ၂၀၀ ခ်က္ခ်င္းျဖစ္သြားတယ္။ အခုဆိုရင္က်မတို႔ အေယာက္ ၃၀၀။ ဆက္ျပီးၾကည္႔ရႈေပးထားတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ဒီပံုမွန္ အေဆာက္အဦးထဲမွာဘဲ။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ ဒီေနရာမွာဘဲ က်မတို႔။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ဒါဆို အရမ္းျပည္႔က်ပ္ေနမွာေပါ႔။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ အရမ္းကိုက်ပ္ျပီးေတာ႔ တကယ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ တေယာက္တေနရာရဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အခုလက္ရွိအေျခအေန ေတာ္ေတာ္ေလးကို အခက္အခဲရွိတယ္။ က်မတို႔အခုဆိုရင္ လူနာအေယာက္ ၃၀၀ ကို ႏွစ္ေနရာမွာထားတယ္ေပါ႔ေနာ္။ ေတာင္ဒဂုံ တေနရာရယ္၊ ေျမာက္ဒဂုံ တေနရာရယ္။ ဆိုေတာ႔ ေတာင္ဒဂုံဆိုလို႔ရွိရင္ေပ ၆၀ ပတ္လည္ဘဲ ရွိတယ္။ အိမ္ႀကီးႀကီးမားမားလည္းမဟုတ္ဘူး။ အားလံုးလဲ သိတဲ႔အတိုင္းဘဲ ခပ္ေသးေသးပါ။ အဲဒီ ေသးေသးေလးမွာဘဲ က်မတို႔ အေယာက္ ၂၀၀ နီးပါးထားရတယ္။ ဟိုဘက္က ေျမာက္ဒဂုံ ၾကေတာ႔ က်မတို႔ တဲေလးတလုံးထိုးျပီး အဲဒီတဲထဲမွာ ၁၀၀ နီးပါးေလာက္ထားရတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ေနရာတိုးခ်ဲ.ဖို႔ေကာ။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ က်မ စိတ္ကူးရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြ အရမ္းကို လိုအပ္ခ်က္လဲ ရွိတယ္။ က်မတို႔ ေနက်ယ္က်ယ္လဲလိုတယ္။ လူနာေတြကို ျဖစ္ႏိုင္လို႔ရွိရင္ ႏွစ္ေနရာကို တစ္ေနရာတည္းေပါင္းျပီးေတာ႔ကို လုပ္ထားႏုိင္မယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ က်မတို႔ လူနာေတြအတြက္လည္း ပိုျပီးထိေရာက္မႈရွိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ က်မတို႔ အခု အခက္အခဲက ဘာလဲဆိုေတာ႔ က်မတို႔ ေျမမရွိဘူး။ ေနာက္ က်မတို႔မွာ အခက္အခဲက ေျမရွိျပီးေတာ႔ က်မတို႔ အေဆာက္အဦးေဆာက္တာတို႔ လုပ္လို႔႔ရမွာေပါ႔ေနာ္။ အခုကေတာ႔ က်မတို႔ အဓိက အခက္အခဲကေတာ႔ အေရးတႀကီးကေတာ႔ ဒီႏွစ္ေနရာေပါင္းဖို႔အတြက္ ေျမအခက္အခဲ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ေနတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ဒါေတြက ႏိုင္ငံေတာ္ကေနျပီးေတာ႔ ပူေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္တာ ဘာေတြမရွိဘူးလား။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ အခုအခ်ိန္ထိေတာ႔ က်မတို႔ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ က်မတို႔ ဒီလႊတ္ေတာ္ထ ေရာက္လာျပီေပါ႔ေနာ္။ က်မတို႔ ဒီ ၂၀၁၀ ကေနစျပီေတာ႔ ဒီေန့ဒီခ်ိန္ထိ က်မတို႔ကို ေႏွာက္ယွက္မေပးတာ သူတို႔ပူေပါင္းတဲ႔အဆင္႔ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ တကယ္႔ကိုလာျပီးေတာ႔ ကူညီေပးတာ က်မတို႔လုိအပ္ေနတဲ႔ အခက္အခဲေတြကို ျဖည္႔ဆည္းေပးတာေတာ႔ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ မရွိပါဘူး။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ရန္ပံုေငြအားျဖင္႔ကေကာ။ အဲဒါဆိုလို႔ရွိရင္။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ ရန္ပုံေငြအားျဖင္႔ကေတာ႔ က်မတို႔အမ်ားႀကီး အခက္အခဲရွိတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ က်မတို႔ ဒီေန႔ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီလူနာေတြအတြက္ ေနဖို႔ စားဖို႔၊ ေဆးဝါး၊ ခရီးစရိတ္၊ ေနာက္ ေဆးရံုစရိတ္ေတြ၊ ေနာက္ဆံုး ေသဆံုးသြားတဲ႔အခါၾကတဲ့အထိ ေနာက္ဆံုးစရိတ္ေတြအထိ က်မတို႔ တာဝန္ယူထားရတဲ႔အခါၾကေတာ႔ အခု တာဝန္ယူတယ္ဆိုတာကလည္း က်မတို႔ တာဝန္ယူႏုိင္လို႔ယူတာ မဟုတ္ဘူး။ အခုလက္ရွိျဖစ္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ.အေျခအေနအရကိုက ျမန္မာျပည္မွာဆိုလို႔ရွိရင္ တကယ္႔ကို တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ က်မတို႔ ပိုသိလာတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ အရင္တုန္းက စလုပ္ေတာ႔ လူနာေတြ သူ႔ပိုက္ဆံႏွင္႔သူေဆးကုသႏုိင္တယ္။ က်မတို႔က ကူညီေပးရံုဘဲ။ အခုေနာက္ပိုင္း ေတြ႔ခဲ႔ရတဲ႔လူနာေတြကေတာ႔ က်မတို႔ဆီေရာက္ျပီဆိုလို႔ရွိရင္ ေနစရာမရွိတဲ႔လူေတြ စားဖို႔မရွိတဲ႔လူေတြ၊ အဝတ္အထည္မရွိတဲ႔လူေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔ရတယ္။ တကယ္႔တကယ္လည္း သူတို႔အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေနတယ္ဆိုေတာ႔ က်မတို႔က ဒီအခက္အခဲေတြေၾကာင္႔ အကုန္လံုးကို ကူညီေပးလုိက္ရတဲ႔အခါၾကေတာ႔ က်မတို႔မွာလည္း အမ်ားႀကီးအခက္အခဲရွိတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ျပည္သူလူထုဆီကေကာ တိုက္ရိုက္အလွဴေငြ ေကာက္ခံပါသလား။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ ေကာက္ခံပါတယ္။ က်မတို႔ တခ်ိဳ ႔ေတြဆိုလို႔ရွိရင္ က်မတို႔ ျပည္တြင္းကေနျပီးေတာ႔ အလွဴရွင္ေတြ လာလွဴတာေတြ ရွိပါတယ္။ က်မတို႔ ဒါေေတြကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာစာရင္းႏွင္႔ ေကာက္တယ္။ ေနာက္ျပီး တခ်ိဳ ႔ႏိုင္ငံတကာကေန လွဴတာေတြလည္းရွိတယ္။ ျမန္မာေတြေပါ႔။ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ႔ သူေတြ၊ သူတို႔တက္ႏိုင္တဲ႔ဟာေလးေတြ လွဴေပးတာေလးေတြ ရွိပါတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ေဒၚျဖဴသင္းအေနႏွင္႔က အခုဆိုလို႔ရွိရင္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ တာဝန္ေနရာကလည္း ယူထားရေတာ႔ မ်ားေသာအားျဖင္႔ အခုလႊတ္ေတာ္္အစည္ေဝးပြဲေတြ က်င္းပေနတဲ႔အခ်ိန္ဆိုရင္ ဒီေနျပည္ေတာ္မွာ လာျပီးေတာ႔ လႊတ္ေတာ္အစည္းေဝးပြဲေတြ ထိုင္ေနရတယ္ေလ။ အဲဒီေတာ႔ နဂိုမူလလုပ္ငန္းျဖစ္တဲ႔ HIV/AIDS ေရာဂါေဝဒနာရွင္ေတြကို ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ေရးကိစၥ၊ အဲဒါအျပင္ကို ကိုယ္႔ရဲ ႔ မဲဆႏၵနယ္ျဖစ္တဲ႔ မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔ျမိဳ ႔နယ္က မဲဆႏၵရွင္ေတြႏွင္႔ ျပန္လည္း ထိေတြ႔မႈကိစၥ အဲဒါေတြကို ဘယ္လိုမ်ား အလ်င္မီေအာင္ လုပ္ေနႏိုင္ပါသလဲ။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ က်မေတာ့ နည္းနည္းေလး တျခားလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြထက္ ကံေကာင္းတာကေတာ႔ က်မက ရန္ကုန္ကေပါ႔ေနာ္၊ မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔ျမိဳ ႔နယ္ကလည္း ရန္ကုန္မွာ ေနာက္ျပီး က်မလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနတယ္႔ ဒီ HIV/AIDS ကိစၥေတြကလည္း ရန္ကုန္မွာရွိတဲ႔အခါၾကေတာ႔ ဒီက က်မပိတ္ရက္တိုင္း ျပန္ပါတယ္။ ေသာၾကာေန႔ဆိုရင္ က်မျပန္တယ္။ ဟိုမွာ စီစဥ္စရာရွိတာ စီစဥ္တယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ႔ က်မရံုးခန္းလည္း ရွိတယ္။ ဒီ မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔မွာဆိုရင္ က်မရုံးခန္းထားထားတယ္။အဲမွာ က်မတို႔အပတ္စဥ္ ျပည္သူေတြရဲ ႔ အခက္အခဲေတြ၊ ေနာက္ျပီးေတာ႔ ျမိဳ ႔နယ္ေတြမွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ေလ။ ေက်ာင္းကိစၥေတြ ရွိတယ္၊ စည္ပင္ကိစၥေတြ ရွိတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးကိစၥေတြ ရွိတယ္၊ ေနာက္ ဥပေဒႏွင့္ ပတ္သက္တဲ႔ကိစၥေတြ အမ်ားႀကီးလာတယ္။ အဲလိုကိစၥေတြ ဆိုလို႔ရွိရင္ က်မတို႔ တက္ႏုိင္သေလာက္ ဥပေဒအရအဖြဲ႔ေလးေတြ ဖြဲ႔ထားတယ္။ သူတို႔လာလုိ႔ရွိရင္ က်မတို႔ ခ်က္ခ်င္ေျဖရွင္းႏိုင္တာေတြ ခ်က္ခ်င္းေျဖးရွင္းေပးလုိက္တာေတြ ရွိတယ္။ေနာက္ က်မ လုပ္ႏုိင္တာေလးေတြကေေတာ့ ဒီျမိဳ ႔နယ္မွာရွိတဲ့ လူငယ္ေတြကို က်န္းမာေရးႏွင္႔ ပတ္သက္တဲ႔ သားဆက္ျခားတဲ႔ HIV ဆိုတဲ႔ သင္တန္းေလးေတြကိုလည္း အပတ္စဥ္ေပးတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဒီေတာ႔ နားရက္မရွိျဖစ္ေနတာေပါ႔။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ နားရက္ကေတာ႔ မရွိဘူး။ အရင္ကတည္းကလည္း မရွိဘူးေပါ႔ေနာ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဒီေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ လႊတ္ေတာ္အတြင္း ကိစၥအေၾကာင္းကို ေျပာရေအာင္။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ က်ေနာ္သတိထားမိတာ မၾကာေသးခင္ရက္ပိုင္းအတြင္းကပဲ ဒီအစုိးရအဖြဲ႔ထဲမွာ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ပတ္သက္လို႔ေပါ႔ သမၼတႏွင္႔ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႏွင္႔ အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ ႔တဦးခ်င္းပိုင္ဆိုင္မႈေတြကုိ ေၾကညာေပးရမယ္ဆိုတဲ႔ကိစၥမွာ အဆိုတင္သြင္းမႈကို မေဒၚျဖဴျဖဴသင္းက ဝင္ျပီးေတာ႔ ေထာက္ခံေဆြးေႏြးတာ က်ေနာ္ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေထာက္ခံေဆြးေႏြးေပမယ္႔ ဒီအဆိုက မေအာင္ျမင္ဘူး။ ဆုိေတာ႔ အဲ႔အေတြ႔အႀကံဳေလးကို နည္းနည္းေလးတခ်က္ေလာက္ ေျပာျပပါလား။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ အဓိကေတာ႔ ဒီအဆိုေလးက ေတာ္ေတာ္ကို ဒါလႊတ္ေတာ္ဥကၠဌကလည္း ေျပာပါတယ္။အရမ္းကိုေကာင္းတဲ႔အဆို။ ေနာက္တခုကၾကေတာ႔ သမၼတကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒါေတြကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာဖို႔အတြက္ သူအေနႏွင္႔ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပီးတာလည္း ျဖစ္ေနျပီေလ။ ဆိုေတာ႔ အခု ဦးဝင္းျမင္႔ တင္တဲ႔အဆိုကလည္း လက္ရွိအေျခအေနႏွင္႔ အေတာ္ေလးကိုကိုက္ေနတယ္။ ကိုက္ေနတယ္ဆိုတာ တကယ့္ကိုလုပ္ရမယ့္ကိစၥ။ ႏိုင္ငံတကာမွာလည္း လုပ္ေနတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာလည္း လုပ္ရမယ္။ က်မတခု ျမင္တာကေတာ႔ အဲဒီမွာ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ က်မတို႔ ပထမဆံုးေဆြးဖုိ႔ေပါ႔ေနာ္၊ ေဆြးေႏြးဖို႔ စာရင္းေပးတဲ႔အခါၾကေတာ႔ က်မတို႔ NLD ထဲက လူေတြႀကီးပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္တေယာက္ပဲပါတယ္။ အျခားလူေတြ ဝင္ေဆြးေႏြးတာ က်မတို႔ သိပ္မေတြ႔ရဘူးေပါ႔ေနာ္။ အဲ႔မနက္မွာမွာပဲ တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္ ႏွစ္ဦးရယ္၊ ေနာက္အျခားပါတီက ႏွစ္ဦးရယ္၊ တိုင္းရင္းသားတဦးရယ္ေပါ႔၊ ငါးဦး။ အဲ႔ဒီ ငါးဦးက အဲဒီ မနက္ၾကမွပဲ ဝင္ေဆြးေႏြးတယ္။ ေဆြးေႏြျပီးသူက ကန္႔ကြက္ျပီး ေဆြးေႏြးသြားတာေပါ႔ေနာ္။ ဒါေတြဟာ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီအေျခခံဥပေဒႏွင္႔ မကိုက္ညီဘူး။ ပုဒ္မ ၆၈ ကို ဖ်က္ရာၾကတယ္ေပါ႔။ တကယ္လုပ္မယ္ဆိုလို႔ ရွိရင္ေတာ႔ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္မယ္ဆိုရင္ 75+1 ေတြ ဘာေတြေပါ႔ေနာ္။ သူတို႔က အဲဒါေတြ ေဆြးေႏြးသြားႀကတယ္။ေဆြးေႏြးသြားေတာ႔လည္း က်မတို႔ ေျပာရလို႔ရွိရင္ က်မတို႔ကလႊတ္ေတာ္ထဲမွာ လူနည္းစုကို။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အေႀကာင္းအရာႏွင္႔္စာရင္ သူတို႔က နည္းဖက္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖက္ကေနျပီးေတာ႔ ေဆြးေႏြးတယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာေပါ့။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ ဟုတ္တယ္။ သူတို႔က အဲဒီဖက္ေန ခ်င္းကပ္ျပီး ေဆြးေႏြးသြားတဲ႔အခါၾကေတာ႔၊ အမွန္တကယ္ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္တဲ့အေပၚမွာေတာ့ တကယ့္တကယ္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒လည္း သိတယ္ အေရးတႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥ။ တကယ့္ကို လုပ္ရမယ့္ကိစၥေတြ။ က်မတခု ျမင္တာကေတာ႔ အျမဲတမ္းေျပာေနတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္စြဲ မရွိရဘူး ေနာက္ပါတီစြဲ မရွိရဘူး။ ဘာမွအစြဲအလမ္း မရွိဘဲႏွင္႔ ျပည္သူလူထုအက်ိဳးအတြက္၊ တိုင္းျပည္ရဲ႔အကိ်ဳးအတြက္ လုပ္ပါလို႔ အျမဲတမ္းေျပာေနေပမယ္႔လည္း က်မေတာ႔ အစြဲေတြရွိေနေသးတယ္လို႔ ျမင္တယ္။ က်မေတာ႔ေနာက္ပိုင္း လႊတ္ေတာ္ကို ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ ျပည္သူလူထုအက်ိဳးကုိ ႀကည္႔ျပီးေတာ႔ ဘယ္သူပဲ တင္ျပတင္ျပ တကယ္ပဲ ျပည္သူအကိ်ဳးရွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဝိုင္းျပီးေတာ႔ ေထာက္ခံေစခ်င္တယ္။ လုပ္ေစခ်င္တယ္ေပါ႔ေနာ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ပါတီကို ကိုယ္စားမျပဳဘဲ လူထုကိုကိုယ္စားျပဳ။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ လူထုကိုကိုယ္စားျပဳ။ ဘယ္အဆိုပဲ တင္သြင္းတင္သြင္း အမွန္တကယ္က လူထုကို အက်ိဳးရွိမွာလား၊ ဘယ္သူ႔အတြက္ အက်ိဳးရွိမွာလဲဆိုတာကို စဥ္စားျပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ေစခ်င္တယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ရန္ကုန္တိုင္း မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔ျမိဳ ႔နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းႏွင္႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ႔တာပါ။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ႏိုင္ငံေရးတက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ၊ HIV/AIDS ေဝဒနာရွင္ေတြကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးသူ၊ အဲဒီကေနတဆင့္ ရန္ကုန္တုိင္း မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔ၿမိဳ ႔နယ္ ကိုယ္စားျပဳ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ကို ၾသဂုတ္လအေစာပိုင္းက ေနျပည္ေတာ္မွာ ဗီြအိုေအ က သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။ သူျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ခရီးစဥ္ကို ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း က အခုလို ရွင္းျပပါတယ္။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ တခုနဲ႔တခုကေတာ့ မတူဘူးေပါ့။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အသက္အရြယ္အရလည္း ကြာသြားတယ္လို႔ ျမင္တယ္။ ပထမဦးဆံုးကေတာ့ activist ေပါ့။ Activist လုပ္တုန္းကေတာ့ လႈပ္ရွားတုန္းကေတာ့ က်မတို႔က ၈၈ အေရးေတာ္ပံုကာလမွာ မီွခဲ့ရတာ။ အဲဒီအခ်ိန္တည္းက ပါလာခဲ့ၿပီးေတာ့ က်မတို႔ ၉၀ ခုနွစ္အထိ NLD က ပါတီေထာင္လိုက္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ပါတီဝင္လိုက္တယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပတ္သက္လို႔ေတာ့ part time ေလာက္ပဲ။ ကိုယ့္ရဲ ႔ ေပးႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ေလး။ ကိုယ္က အိမ္ကစီးပြားေရးတဖတ္ရွိေတာ့ ကိုယ္ေပးႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ေလးေပးၿပီး လုပ္ေနရင္းနဲ႔ လူငယ္အေနနဲ႔ ရံုးရဲ ႔ လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ဝင္လႈပ္ရွားတယ္။ ေဆးေပးတဲ့ကိစၥ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကေလးေတြကူညီေပးတဲ့ကိစၥ။ Library ကိစၥေတြ။ အဲဒီလို လူငယ္ကိစၥေတြ အၿမဲတမ္းလုပ္ေနရင္းနဲ႔ ၉၉ အန္တီ မႏၱေလးခရီးစဥ္မွာ လိုက္ပို႔ရင္းနဲ႔ က်မတို႔ အင္းစိန္ေထာင္ကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ (၄) လေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေနခဲ့ရတဲ့အခါမွာေတာ့ က်မထင္တယ္ အဲဒီမွာ ပိုၿပီးေတာ့ ဒီႏိုင္ငံေရးကို လံုးဝေဇာက္ခ်လုပ္ျဖစ္ဖို႔ကို အဲဒီကစၿပီး ေျခလွမ္းတာလို႔ ျမင္လိုက္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ အမွန္တကယ္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေထာင္ထဲေရာက္ခဲ့တဲ့အခါၾကေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တဲ့သူေတြအေပၚ၊ ဘယ္ေလာက္အထိ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ ရုန္းကန္ရသလဲဆိုတာကို နားလည္းသြားတဲ့အခါၾကေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္မွာ ေလးလေက်ာ္ေလာက္ ေနၿပီးတဲ့အခါၾကေတာ့ ေျပာရရင္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီးေတာ့ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ထိေပါ့ ႏိုင္ငံေရး field ထဲ ဆက္ပါခဲ့တာ။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဒီေတာ့ HIV/AIDS ေရာဂါေဝဒနာရွင္ေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့ လုပ္ငန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုစတင္လုိက္တာလဲ။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ အဲဒါကလည္း NLD က လူငယ္အဖြဲ႔ေတြကို အဲဒီတုန္းက လူငယ္ေရးရာတာဝန္ခံ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က က်မတုိ႔ကို လူငယ္ေရးရာဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေတြကို စဥ္ဆက္မပ်က္လုပ္တယ္။ ဥပမာ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းေတြ၊ ေနာက္တခါ ႏိုင္ငံတကာကလာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုပြဲေတြ။ ပညာရွင္ေတြေခၚၿပီး ေဟာေျပာပြဲေတြလုပ္တယ္။ အဲဒါကေတာ့ က်မ HIV/AIDS ကိစၥကေတာ့ က်မတုိ႔ရဲ ႔ လူငယ္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးရဲ ႔က႑တခုေပါ့။ က်မတို႔ လူငယ္ ၁၉ ဦး သင္တန္းသြားတက္ခဲ့တယ္။ အဲဒါက UNDP မွာပါ။ သင္တန္းကို က်မတို႔ ေတာ္ေတာ္ခက္ခက္ခဲခဲ တက္ခဲ့ရတာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သင္တန္းေပးဖို႔ မေျပာနဲ႔ UNDP ရံုးသြားတာေတာင္ လူမသိသူမသိ၊ ဘယ္သူမွမေျပာဘဲနဲ႔ ခိုေၾကာင္ခိုဝွက္ သြားၿပီး သင္ခဲ့ရတဲ့ပံုစံမ်ဳိး။ အဲဒီမွာ ၇ ရက္ သင္တန္းတက္ခဲ့ရတယ္။ တက္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ဒီကိစၥကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိခဲ့ရတယ္။ အမွန္တိုင္းေျပာရင္ ဒီသင္တန္းမတက္ခင္ က်မတို႔ကိုယ္တိုင္ HIV ဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး။ အဓိကေတာ့ HIV ကို ကာကြယ္တဲ့ Condom လိုဟာမ်ဳိးေတြ က်မတို႔ ျမင္လည္းတခါမွ မျမင္ဖူးဘူး။ ၾကားတယ္ဆိုတာေတာင္ သိုးသိုးသန္႔သန္႔ ၾကားေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီကိစၥကို သင္တန္းတက္လိုက္တဲ့အခါမွာ ဒီကိစၥ ဘယ္ေလာက္အထိ အေရးႀကီးေနတယ္ဆိုတာကို အသိရွိလို္က္တယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔ သင္တန္းတက္တာကေတာ့ ေျပာရရင္ေတာ့ ပညာေပးေရးအပိုင္းပဲ။ ပညာေပးေရးအပိုင္းကို တက္ခြင့္ရလိုက္တယ္။ က်မတို႔ ပညာေပးဖို႔အတြက္ ရံုးမွာစၿပီး လုပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ က်မတို႔ စေတြ႔လာရတာက ေရာဂါေဝဒနာ ခံစားေနရတဲ့သူေတြပဲ။
အဲဒီသူတုိ႔ အကုန္လံုးက NLD ကေတာ့ HIV/AIDS နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ Section ႀကီးကို ဖြင့္လိုက္ၿပီ။ ငါတုိ႔ ဘယ္ေလာက္အထိ အကူအညီရမလဲဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ က်မတို႔ ရြယ္တူေလးေတြ လာၾကတာ။ ရြယ္တူဆိုတာမွ တခ်ဳိ ႔ဆုိရင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေလးေတြ။ တခ်ဳိ ႔ဆိုရင္ အိမ္ေထာင္သည္ေပါ့၊ ခေလးေတြေမြးၿပီး ေဝဒနာရွင္ေတြ လာၾကတယ္။ လာၿပီးဆက္သြယ္တဲ့အခါၾကေတာ့ သူတုိ႔ရဲ ႔ အဲဒီတုန္းက ခံစားေနရတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ တကယ့္ကို မိသားစုထဲမွာလည္း မေျပာရဲဘူး။ ေနာက္ ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့။ ဘယ္သူမွ မေျပာရဲဘဲနဲ႔ သူတုိ႔တေတြ အရမ္းကို ခံစားေနရတယ္။ က်မတို႔ၾကေတာ့ သူတုိ႔တေတြ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရဲတယ္။ အဲဒီကေနစၿပီး က်မတို႔တေတြ ပညာေရးအပိုင္းကိုလည္း လုပ္ခြင့္မရဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အစိုးရက အမ်ဳိးမ်ဳိးကန္႔သတ္တယ္။ ငါးဦးထက္ မပိုရဆိုတဲ့ ဥပေဒေတြ ျပဌာန္းထားတာေတြရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ပညာေပးတယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပၿပီးေတာ့ လုပ္ခြင့္မေပးတာေတြရွိတယ္။ အဲဒီအခါၾကေတာ့ က်မတုိ႔ကဘာလဲဆိုေတာ့ ဒီကလုပ္ခြင့္မေပးတာလည္းရွိတယ္။ ဒီမွာလည္း ေရာဂါေဝဒနာသည္ေတြ ေတြ႔လာတဲ့အခါမွာ က်မတို႔ အဓိကအေရးႀကီးဆံုးက ဘာလဲဆိုၿပီး စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ၿပီးေတာ့ ပညာေပးေရးကို တြဲၿပီးေတာ့ ေဆးဝါးကုသမႈအပိုင္းမွာေျပာင္းၿပီး လုပ္ခဲ့ရတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဒီေတာ႔ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းတို႔ရဲ႔ HIV ေဝဒနာရွင္ေတြကို ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ေပးတဲ႔ လုပ္ငန္းဟာ အေတာ္ေလးလဲ ထင္ရွားေအာင္ျမင္ခဲ႔ပါတယ္။ စုစုေပါင္းေဝဒနာရွင္ ဘယ္ႏွစ္ဦးေလာက္ကို ေစာင္႔ေရွာက္ေပးႏုိင္ခဲ႔တယ္လုိ႔ ထင္ပါသလဲ။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ေသာင္းႏွင္႔ခ်ီေနျပီေပါ႔ေနာ္။ ေသာင္းႏွင္႔ခ်ီဆိုတာ ငါးေသာင္းေက်ာ္ေလာက္ရွိျပီလို႔ ထင္တယ္။ ဒါက်မတို႔ ရဲ႔ ခန္႔မွန္းခ်က္ေပါ႔။ ပထမဦးဆံုးတုန္းကေတာ႔ အဓိက က်မတို႔လုပ္ေပးတာကေတာ႔ ဒီလူနာေတြကို ဘယ္ေနရာမွာေတာ႔ ေဆးကုသလို႔ ရႏိုင္တယ္၊ ဘယ္ေနရာကိုသြားကုရင္ အဆင္ေျပတယ္ဆိုတာ က်မတို႔က တုိင္းႏွင္႔ျပည္နယ္အသီးသီးမွာ ရွိေနတဲ႔ က်မတို႔ေျပာရလို႔ရွိရင္ေတာ႔ NLD အဖြဲ႔ဝင္ေတြက ေနရာတိုင္းမွာရွိေနတယ္။ ဒီတိုင္းနဲ႔ျပည္နယ္အသီးသီးမွာရွိေတာ့ စိတ္ဝင္စားတဲ့ လူငယ္ေတြႏွင့္ ေပါင္းျပီးက်မတို႔ pamphlet ေတြေဝေပးတယ္။ ဒီ IECD ေပါ႔ က်မတို႔ ျဖန္႔ေပးတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ေဆးဝါးကုသလို႔ရလဲဆိုတာ က်မတို႔က Information ေပးတယ္ေပါ႔ေနာ္။ က်မတို႔ဆီေရာက္တဲ႔ လူနာကေတာ႔ ဒီအစကေန 2002 ကေနစျပီး ဒီေန႔အခ်ိန္ထိဆိုရင္ေတာ႔ ငါးေသာင္းေက်ာ္နီးနီးေလာက္ ရွိပါျပီ။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဲဒီ ရက္ပိုင္းေတြ အဲဒီႏွစ္ပိုင္းေတြတုန္းကဆိုလို႔ရွိရင္ ေဝဒနာရွင္ေတြကိုထားတဲ႔ ေနရာကို ေျပာင္းေရႊ႔ခုိင္းတာတို႔ ဘာတို႔ အဲလိုအခက္အခဲေတြ ၾကားခဲ႔ရပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း ဒီေဝဒနာရွင္ေတြကို ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္တဲ႔ ေနရာမွာ ေနရာအခက္အခဲ ေနရာထိုင္ခင္းေပါ႔ေနာ္ အဆင္ေျပရဲ ႔လား။ ရန္ပံုေငြေကာ လုံေလာက္မႈရွိရဲ ႔လား။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ တကယ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ လူနာအေယာက္ အခုလက္ရွိဆိုလို႔ရွိရင္ က်မတို႔ ၂၀၁၀ ထိေပါ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ျပန္လည္း လြတ္ေျမာက္လာတဲ႔ေန့မွာပဲ လူနာေတြကိုလာျပီးေတာ႔ အားေပးတယ္၊ ေတြ႔ဆံုတယ္ေပါ႔ေနာ္။အဲေနာက္ပိုင္းေတြ က်မတို႔ ေထာက္ပ့ံေနရတုန္းပဲ။ လူနာေတြ။ အဲခ်ိန္တုန္းက က်မတို႔ လူနာေယာက္ ၈၀ ေလာက္ကို က်မတို႔ဒီမွာ တာဝန္ယူေပးႏိုင္တယ္။ ေနဖို႔ထိုင္ဖို႔ စီစဥ္ေပးႏိုင္တယ္ေပါ႔ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ အဲေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္မွာၾကေတာ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ ျပန္တဲ႔အခါၾကေတာ႔ ဒီအာဏာပိုင္းေတြက ေမာင္းထုတ္တာေတြ၊ ေနာက္ကမာၻကေကာ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာရွိတဲ႔ လူေတြကပါ စိတ္ဝင္းစားလာ သိၾကလာတဲ႔ အခါၾကေတာ႔။ အဲလိုပဲ တျခားလူေတြ သိလာသလိုပဲ တိုင္းႏွင္႔ျပည္နယ္အသီးသီးမွာရွိေနတဲ႔ လူနာေတြကလည္း ပိုသိလာတယ္။ သိလာတဲ႔အခါ အဲဒီအခ်ိန္ကေနစျပီးေတာ႔ လာတာ ဒီေန့အခ်ိန္ထိ ၂၀၁၀ မွာဆို ၈၀ ေလာက္၊ ၂၀၁၁ မွာဆို က်မတို႔ အေယာက္ ၂၀၀ ခ်က္ခ်င္းျဖစ္သြားတယ္။ အခုဆိုရင္က်မတို႔ အေယာက္ ၃၀၀။ ဆက္ျပီးၾကည္႔ရႈေပးထားတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ဒီပံုမွန္ အေဆာက္အဦးထဲမွာဘဲ။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ ဒီေနရာမွာဘဲ က်မတို႔။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ဒါဆို အရမ္းျပည္႔က်ပ္ေနမွာေပါ႔။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ အရမ္းကိုက်ပ္ျပီးေတာ႔ တကယ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ တေယာက္တေနရာရဖို႔ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အခုလက္ရွိအေျခအေန ေတာ္ေတာ္ေလးကို အခက္အခဲရွိတယ္။ က်မတို႔အခုဆိုရင္ လူနာအေယာက္ ၃၀၀ ကို ႏွစ္ေနရာမွာထားတယ္ေပါ႔ေနာ္။ ေတာင္ဒဂုံ တေနရာရယ္၊ ေျမာက္ဒဂုံ တေနရာရယ္။ ဆိုေတာ႔ ေတာင္ဒဂုံဆိုလို႔ရွိရင္ေပ ၆၀ ပတ္လည္ဘဲ ရွိတယ္။ အိမ္ႀကီးႀကီးမားမားလည္းမဟုတ္ဘူး။ အားလံုးလဲ သိတဲ႔အတိုင္းဘဲ ခပ္ေသးေသးပါ။ အဲဒီ ေသးေသးေလးမွာဘဲ က်မတို႔ အေယာက္ ၂၀၀ နီးပါးထားရတယ္။ ဟိုဘက္က ေျမာက္ဒဂုံ ၾကေတာ႔ က်မတို႔ တဲေလးတလုံးထိုးျပီး အဲဒီတဲထဲမွာ ၁၀၀ နီးပါးေလာက္ထားရတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ေနရာတိုးခ်ဲ.ဖို႔ေကာ။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ က်မ စိတ္ကူးရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြ အရမ္းကို လိုအပ္ခ်က္လဲ ရွိတယ္။ က်မတို႔ ေနက်ယ္က်ယ္လဲလိုတယ္။ လူနာေတြကို ျဖစ္ႏိုင္လို႔ရွိရင္ ႏွစ္ေနရာကို တစ္ေနရာတည္းေပါင္းျပီးေတာ႔ကို လုပ္ထားႏုိင္မယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ က်မတို႔ လူနာေတြအတြက္လည္း ပိုျပီးထိေရာက္မႈရွိတယ္။ ဒါေပမယ္႔ က်မတို႔ အခု အခက္အခဲက ဘာလဲဆိုေတာ႔ က်မတို႔ ေျမမရွိဘူး။ ေနာက္ က်မတို႔မွာ အခက္အခဲက ေျမရွိျပီးေတာ႔ က်မတို႔ အေဆာက္အဦးေဆာက္တာတို႔ လုပ္လို႔႔ရမွာေပါ႔ေနာ္။ အခုကေတာ႔ က်မတို႔ အဓိက အခက္အခဲကေတာ႔ အေရးတႀကီးကေတာ႔ ဒီႏွစ္ေနရာေပါင္းဖို႔အတြက္ ေျမအခက္အခဲ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ေနတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ဒါေတြက ႏိုင္ငံေတာ္ကေနျပီးေတာ႔ ပူေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္တာ ဘာေတြမရွိဘူးလား။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ အခုအခ်ိန္ထိေတာ႔ က်မတို႔ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ႔ က်မတို႔ ဒီလႊတ္ေတာ္ထ ေရာက္လာျပီေပါ႔ေနာ္။ က်မတို႔ ဒီ ၂၀၁၀ ကေနစျပီေတာ႔ ဒီေန့ဒီခ်ိန္ထိ က်မတို႔ကို ေႏွာက္ယွက္မေပးတာ သူတို႔ပူေပါင္းတဲ႔အဆင္႔ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ တကယ္႔ကိုလာျပီးေတာ႔ ကူညီေပးတာ က်မတို႔လုိအပ္ေနတဲ႔ အခက္အခဲေတြကို ျဖည္႔ဆည္းေပးတာေတာ႔ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ မရွိပါဘူး။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ရန္ပံုေငြအားျဖင္႔ကေကာ။ အဲဒါဆိုလို႔ရွိရင္။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ ရန္ပုံေငြအားျဖင္႔ကေတာ႔ က်မတို႔အမ်ားႀကီး အခက္အခဲရွိတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ က်မတို႔ ဒီေန႔ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီလူနာေတြအတြက္ ေနဖို႔ စားဖို႔၊ ေဆးဝါး၊ ခရီးစရိတ္၊ ေနာက္ ေဆးရံုစရိတ္ေတြ၊ ေနာက္ဆံုး ေသဆံုးသြားတဲ႔အခါၾကတဲ့အထိ ေနာက္ဆံုးစရိတ္ေတြအထိ က်မတို႔ တာဝန္ယူထားရတဲ႔အခါၾကေတာ႔ အခု တာဝန္ယူတယ္ဆိုတာကလည္း က်မတို႔ တာဝန္ယူႏုိင္လို႔ယူတာ မဟုတ္ဘူး။ အခုလက္ရွိျဖစ္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ.အေျခအေနအရကိုက ျမန္မာျပည္မွာဆိုလို႔ရွိရင္ တကယ္႔ကို တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ က်မတို႔ ပိုသိလာတယ္။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ အရင္တုန္းက စလုပ္ေတာ႔ လူနာေတြ သူ႔ပိုက္ဆံႏွင္႔သူေဆးကုသႏုိင္တယ္။ က်မတို႔က ကူညီေပးရံုဘဲ။ အခုေနာက္ပိုင္း ေတြ႔ခဲ႔ရတဲ႔လူနာေတြကေတာ႔ က်မတို႔ဆီေရာက္ျပီဆိုလို႔ရွိရင္ ေနစရာမရွိတဲ႔လူေတြ စားဖို႔မရွိတဲ႔လူေတြ၊ အဝတ္အထည္မရွိတဲ႔လူေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔ရတယ္။ တကယ္႔တကယ္လည္း သူတို႔အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီးျဖစ္ေနတယ္ဆိုေတာ႔ က်မတို႔က ဒီအခက္အခဲေတြေၾကာင္႔ အကုန္လံုးကို ကူညီေပးလုိက္ရတဲ႔အခါၾကေတာ႔ က်မတို႔မွာလည္း အမ်ားႀကီးအခက္အခဲရွိတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ျပည္သူလူထုဆီကေကာ တိုက္ရိုက္အလွဴေငြ ေကာက္ခံပါသလား။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ ေကာက္ခံပါတယ္။ က်မတို႔ တခ်ိဳ ႔ေတြဆိုလို႔ရွိရင္ က်မတို႔ ျပည္တြင္းကေနျပီးေတာ႔ အလွဴရွင္ေတြ လာလွဴတာေတြ ရွိပါတယ္။ က်မတို႔ ဒါေေတြကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာစာရင္းႏွင္႔ ေကာက္တယ္။ ေနာက္ျပီး တခ်ိဳ ႔ႏိုင္ငံတကာကေန လွဴတာေတြလည္းရွိတယ္။ ျမန္မာေတြေပါ႔။ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ႔ သူေတြ၊ သူတို႔တက္ႏိုင္တဲ႔ဟာေလးေတြ လွဴေပးတာေလးေတြ ရွိပါတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ေဒၚျဖဴသင္းအေနႏွင္႔က အခုဆိုလို႔ရွိရင္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ တာဝန္ေနရာကလည္း ယူထားရေတာ႔ မ်ားေသာအားျဖင္႔ အခုလႊတ္ေတာ္္အစည္ေဝးပြဲေတြ က်င္းပေနတဲ႔အခ်ိန္ဆိုရင္ ဒီေနျပည္ေတာ္မွာ လာျပီးေတာ႔ လႊတ္ေတာ္အစည္းေဝးပြဲေတြ ထိုင္ေနရတယ္ေလ။ အဲဒီေတာ႔ နဂိုမူလလုပ္ငန္းျဖစ္တဲ႔ HIV/AIDS ေရာဂါေဝဒနာရွင္ေတြကို ျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ေရးကိစၥ၊ အဲဒါအျပင္ကို ကိုယ္႔ရဲ ႔ မဲဆႏၵနယ္ျဖစ္တဲ႔ မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔ျမိဳ ႔နယ္က မဲဆႏၵရွင္ေတြႏွင္႔ ျပန္လည္း ထိေတြ႔မႈကိစၥ အဲဒါေတြကို ဘယ္လိုမ်ား အလ်င္မီေအာင္ လုပ္ေနႏိုင္ပါသလဲ။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ က်မေတာ့ နည္းနည္းေလး တျခားလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြထက္ ကံေကာင္းတာကေတာ႔ က်မက ရန္ကုန္ကေပါ႔ေနာ္၊ မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔ျမိဳ ႔နယ္ကလည္း ရန္ကုန္မွာ ေနာက္ျပီး က်မလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနတယ္႔ ဒီ HIV/AIDS ကိစၥေတြကလည္း ရန္ကုန္မွာရွိတဲ႔အခါၾကေတာ႔ ဒီက က်မပိတ္ရက္တိုင္း ျပန္ပါတယ္။ ေသာၾကာေန႔ဆိုရင္ က်မျပန္တယ္။ ဟိုမွာ စီစဥ္စရာရွိတာ စီစဥ္တယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ႔ က်မရံုးခန္းလည္း ရွိတယ္။ ဒီ မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔မွာဆိုရင္ က်မရုံးခန္းထားထားတယ္။အဲမွာ က်မတို႔အပတ္စဥ္ ျပည္သူေတြရဲ ႔ အခက္အခဲေတြ၊ ေနာက္ျပီးေတာ႔ ျမိဳ ႔နယ္ေတြမွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ေလ။ ေက်ာင္းကိစၥေတြ ရွိတယ္၊ စည္ပင္ကိစၥေတြ ရွိတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးကိစၥေတြ ရွိတယ္၊ ေနာက္ ဥပေဒႏွင့္ ပတ္သက္တဲ႔ကိစၥေတြ အမ်ားႀကီးလာတယ္။ အဲလိုကိစၥေတြ ဆိုလို႔ရွိရင္ က်မတို႔ တက္ႏုိင္သေလာက္ ဥပေဒအရအဖြဲ႔ေလးေတြ ဖြဲ႔ထားတယ္။ သူတို႔လာလုိ႔ရွိရင္ က်မတို႔ ခ်က္ခ်င္ေျဖရွင္းႏိုင္တာေတြ ခ်က္ခ်င္းေျဖးရွင္းေပးလုိက္တာေတြ ရွိတယ္။ေနာက္ က်မ လုပ္ႏုိင္တာေလးေတြကေေတာ့ ဒီျမိဳ ႔နယ္မွာရွိတဲ့ လူငယ္ေတြကို က်န္းမာေရးႏွင္႔ ပတ္သက္တဲ႔ သားဆက္ျခားတဲ႔ HIV ဆိုတဲ႔ သင္တန္းေလးေတြကိုလည္း အပတ္စဥ္ေပးတယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဒီေတာ႔ နားရက္မရွိျဖစ္ေနတာေပါ႔။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ နားရက္ကေတာ႔ မရွိဘူး။ အရင္ကတည္းကလည္း မရွိဘူးေပါ႔ေနာ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အဲဒီေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ လႊတ္ေတာ္အတြင္း ကိစၥအေၾကာင္းကို ေျပာရေအာင္။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ က်ေနာ္သတိထားမိတာ မၾကာေသးခင္ရက္ပိုင္းအတြင္းကပဲ ဒီအစုိးရအဖြဲ႔ထဲမွာ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ ပတ္သက္လို႔ေပါ႔ သမၼတႏွင္႔ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႏွင္႔ အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ ႔တဦးခ်င္းပိုင္ဆိုင္မႈေတြကုိ ေၾကညာေပးရမယ္ဆိုတဲ႔ကိစၥမွာ အဆိုတင္သြင္းမႈကို မေဒၚျဖဴျဖဴသင္းက ဝင္ျပီးေတာ႔ ေထာက္ခံေဆြးေႏြးတာ က်ေနာ္ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေထာက္ခံေဆြးေႏြးေပမယ္႔ ဒီအဆိုက မေအာင္ျမင္ဘူး။ ဆုိေတာ႔ အဲ႔အေတြ႔အႀကံဳေလးကို နည္းနည္းေလးတခ်က္ေလာက္ ေျပာျပပါလား။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ အဓိကေတာ႔ ဒီအဆိုေလးက ေတာ္ေတာ္ကို ဒါလႊတ္ေတာ္ဥကၠဌကလည္း ေျပာပါတယ္။အရမ္းကိုေကာင္းတဲ႔အဆို။ ေနာက္တခုကၾကေတာ႔ သမၼတကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒါေတြကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာဖို႔အတြက္ သူအေနႏွင္႔ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပီးတာလည္း ျဖစ္ေနျပီေလ။ ဆိုေတာ႔ အခု ဦးဝင္းျမင္႔ တင္တဲ႔အဆိုကလည္း လက္ရွိအေျခအေနႏွင္႔ အေတာ္ေလးကိုကိုက္ေနတယ္။ ကိုက္ေနတယ္ဆိုတာ တကယ့္ကိုလုပ္ရမယ့္ကိစၥ။ ႏိုင္ငံတကာမွာလည္း လုပ္ေနတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာလည္း လုပ္ရမယ္။ က်မတခု ျမင္တာကေတာ႔ အဲဒီမွာ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔ က်မတို႔ ပထမဆံုးေဆြးဖုိ႔ေပါ႔ေနာ္၊ ေဆြးေႏြးဖို႔ စာရင္းေပးတဲ႔အခါၾကေတာ႔ က်မတို႔ NLD ထဲက လူေတြႀကီးပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္တေယာက္ပဲပါတယ္။ အျခားလူေတြ ဝင္ေဆြးေႏြးတာ က်မတို႔ သိပ္မေတြ႔ရဘူးေပါ႔ေနာ္။ အဲ႔မနက္မွာမွာပဲ တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္ ႏွစ္ဦးရယ္၊ ေနာက္အျခားပါတီက ႏွစ္ဦးရယ္၊ တိုင္းရင္းသားတဦးရယ္ေပါ႔၊ ငါးဦး။ အဲ႔ဒီ ငါးဦးက အဲဒီ မနက္ၾကမွပဲ ဝင္ေဆြးေႏြးတယ္။ ေဆြးေႏြျပီးသူက ကန္႔ကြက္ျပီး ေဆြးေႏြးသြားတာေပါ႔ေနာ္။ ဒါေတြဟာ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီအေျခခံဥပေဒႏွင္႔ မကိုက္ညီဘူး။ ပုဒ္မ ၆၈ ကို ဖ်က္ရာၾကတယ္ေပါ႔။ တကယ္လုပ္မယ္ဆိုလို႔ ရွိရင္ေတာ႔ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္မယ္ဆိုရင္ 75+1 ေတြ ဘာေတြေပါ႔ေနာ္။ သူတို႔က အဲဒါေတြ ေဆြးေႏြးသြားႀကတယ္။ေဆြးေႏြးသြားေတာ႔လည္း က်မတို႔ ေျပာရလို႔ရွိရင္ က်မတို႔ကလႊတ္ေတာ္ထဲမွာ လူနည္းစုကို။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ အေႀကာင္းအရာႏွင္႔္စာရင္ သူတို႔က နည္းဖက္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖက္ကေနျပီးေတာ႔ ေဆြးေႏြးတယ္ဆိုတဲ႔ သေဘာေပါ့။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ ဟုတ္တယ္။ သူတို႔က အဲဒီဖက္ေန ခ်င္းကပ္ျပီး ေဆြးေႏြးသြားတဲ႔အခါၾကေတာ႔၊ အမွန္တကယ္ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္တဲ့အေပၚမွာေတာ့ တကယ့္တကယ္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒လည္း သိတယ္ အေရးတႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥ။ တကယ့္ကို လုပ္ရမယ့္ကိစၥေတြ။ က်မတခု ျမင္တာကေတာ႔ အျမဲတမ္းေျပာေနတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္စြဲ မရွိရဘူး ေနာက္ပါတီစြဲ မရွိရဘူး။ ဘာမွအစြဲအလမ္း မရွိဘဲႏွင္႔ ျပည္သူလူထုအက်ိဳးအတြက္၊ တိုင္းျပည္ရဲ႔အကိ်ဳးအတြက္ လုပ္ပါလို႔ အျမဲတမ္းေျပာေနေပမယ္႔လည္း က်မေတာ႔ အစြဲေတြရွိေနေသးတယ္လို႔ ျမင္တယ္။ က်မေတာ႔ေနာက္ပိုင္း လႊတ္ေတာ္ကို ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ ျပည္သူလူထုအက်ိဳးကုိ ႀကည္႔ျပီးေတာ႔ ဘယ္သူပဲ တင္ျပတင္ျပ တကယ္ပဲ ျပည္သူအကိ်ဳးရွိမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဝိုင္းျပီးေတာ႔ ေထာက္ခံေစခ်င္တယ္။ လုပ္ေစခ်င္တယ္ေပါ႔ေနာ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ပါတီကို ကိုယ္စားမျပဳဘဲ လူထုကိုကိုယ္စားျပဳ။
ေဒၚျဖဴျဖဴသင္း ။ ။ လူထုကိုကိုယ္စားျပဳ။ ဘယ္အဆိုပဲ တင္သြင္းတင္သြင္း အမွန္တကယ္က လူထုကို အက်ိဳးရွိမွာလား၊ ဘယ္သူ႔အတြက္ အက်ိဳးရွိမွာလဲဆိုတာကို စဥ္စားျပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ေစခ်င္တယ္။
ဦးသန္းလြင္ထြန္း ။ ။ ရန္ကုန္တိုင္း မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔ျမိဳ ႔နယ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚျဖဴျဖဴသင္းႏွင္႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ႔တာပါ။
0 comments:
Post a Comment